sobota, 29 grudnia 2012

tym bardziej...

im więcej o tym myślę, tym bardziej potęguje w sobie uczucie...
i coraz bardziej utwierdzam się w tym, jak bardzo byśmy do siebie pasowali...
ale nie pozwoliłeś Nam nawet zaistnieć...
w marzeniach już nawet przyszykowałam miejsce w naszym domu... na Twoje gitary...
Your little kingdom...
pamiętam jakby ta noc była wczoraj...
nie, nie mam pretensji.
po prostu jestem zbyt uczuciowa, mialam zbyt wielkie nadzieje i marzenia...
i gdzieś tam w cichości serca...proszę Boga, by dał Nam drugą szansę...

czwartek, 22 listopada 2012

  chaotycznie zebrane myśli... nie mam sił na nic więcej.


Czy dwie osoby o różnych(?) charakterach mogą myśleć to samo, mieć takie same poglądy, dodawać te same linki w tym samym czasie? Mogą. Dziwne to wszystko... :/
Dlaczego milczenie czasami potrafi ranić bardziej niż słowa? ;(

W pewnym sensie nabrałam nowych kolorów. Teraz trzeba tylko czekać, żeby uczucia nabrały barw. Tylko to może potrwać. Czasami się zastanawiam, gdzie popełniłam błąd? Przecież miało być inaczej!!! miał być poemat...


Słowo DZIĘKUJĘ też potrafi zabić.
wystarczy że jest nieodpowiednio napisane...
to mimo wszystko boli :(

Twoje posty wcale nie są dwuznaczne.
Nie lubię jak ktoś zaczyna grać moimi zasadami.

-jak masz na imię?
-Ala
-a ja X ale pewnie już to zdążyłaś przeczytać

nie, że się już Tobie przedstawiałam miesiąc wcześniej. nie pamiętasz czy udawałeś?



czytając studenci filologii chyba nadrabiają średnią krajową za wszystkich Polaków :)
nie nadążam do biblioteki chodzić.

 i teraz 1,2,3 czy 4? mam ogarnąć i wybrać? przeprowadzić konkurs, ranking? w pewien sposób bierzecie w nim udział. tylko pamiętać: a)mam swoje zasady b)wymagania też mam.

free smiles :)akcja w pełni udana :D reakcje ludzi ciekawe, jedni byli zdziwieni o co chodzi, inni się uśmiechali po dostaniu buźki a jeszcze inni jakby mogli to by zabili 

 ______________________________________________________________________________
Twój wczorajszy post był mocno nie na miejscu
sorry bardzo, ale nawet nie wypowiem się jak się poczułam. tylko powiem, że drugi raz tak samo.

musiałam uzyć formy kontrataku, której nie lubię, a którą ostatnio przyszło mi często stosować.
zadziałało po 5 minutach dodania mojego postu.
kto tu kogo zranił ja się pytam. że niby mam do Ciebie żal? nie nazwałabym tak tego. powinnam mieć, ale nie mam. tylko dalej nie mogę pojąć jak mogłeś w ciągu 1 dnia zmienić swoje myślenie i przede wszystkim uczucia. co z tego, że wybaczyłam? rysa na sercu została. a to jak ja się zachowałam jest wynikiem Twojego zachowania...takie równanie matematyczne. nie ja tu jestem ścisłowcem to powinieneś wiedzieć.

nie wiem czy ta rozmowa coś wniosła, we mnie chyba jeszcze wszystko pogorszyła. minie jeszcze trochę czasu i pogodzę się z tym, że nic z tego nie będzie. tylko błagam nie olewajmy się. tak baaardzo tego nie lubię. ale jak to zawsze mówię, jeszcze będziesz mnie przepraszać. na jedno przepraszam czekałam ponad rok. opłacało się.

sobota, 10 listopada 2012

poemat

...mogliśmy wspólnie napisać
poemat naszego życia
ja dobrałabym słowa
Ty byś stworzył melodię....



tyle w temacie.
nie odnajduje siebie.

sobota, 3 listopada 2012

Muszę coś napisać, bo już nie mogę tego w sobie dusić.
Tylko nie wiem jak ubrać to w słowa. Do tej pory nie potrafię tego zrozumieć... może jak zwykle za dużo sobie zaplanowałam, a może jest w tym jakiś głębszy sens, na którego odkrycie muszę poczekać?

miało już nie być chaotycznych postów, a ten jeszcze większy chaos niesie, niczym ze starożytnego dramatu, było nawet podejrzenie intrygi... z tą różnicą, że nie ma tu ironii losu i nikt nikogo nie zabił,
choć rany pozostały gdzieś tam w sercu to i tak czekam z nadzieją.... choć to prawie nierealne, że coś się zmieni...
ale ja jestem zbyt uczuciowa... i będę pamiętać, dopóki mi nie przejdzie
tylko, że tym razem chyba zaszło za daleko i potrwa długo....
i tak wybaczyłam
lecz liczę na to, że może jednak coś jeszcze zapłonie...
jak przeżyję po czwartku to chyba zniosę już wszystko


świeczki czekają...

wtorek, 23 października 2012

i nie ma stabilizacji...
nie rozumiem Bożego działania...
najpierw dostajesz super ekstra prezent z nieba
a po niecałych 24 h BUM  i wszystko ucieka...
dlaczego pytam, nie rozumiem jaki to ma sens...

piątek, 12 października 2012

Wrocławskie przygody

Trochę przerwy z pisanie było, przez papierkową robotę na studiach, ale już nadrabiam :)
Egzaminy wszystkie do przodu, mogę już sobie śmigać po ulicach, jak tata użyczy mi samochodu, a angielski mam od semestru letniego.

    Tyle co się przez ostatnie 2 tygodnie naczekałam w kolejkach to chyba nigdy tak nie miałam...jak nie do dziekanatu, to ksero, to w sklepie, i mega kolejki po urbancard, na szczęście mam to za sobą. Tylko tramwaje mnie nie lubią i mi uciekają albo w ogóle nie przyjeżdżają... i zamek w drzwiach robi mi numery i się zacina i nie chciał mnie wypuścić na pierwsze wykłady. Wykłady...są ciekawe, poza tymi z poetyki, po pan jest nie do ludzi, że tak go określę, bo przecież wiecie, że  "w świecie realnym Miś Uszatek nie istnieje" ;( a dom Ślimaka stał na pagórku a poeta może opisywać rogatą sarnę i jeszcze "Oho! To jest LEW! Ale on mi nic nie zrobi .Mogę się czuć bezpiecznie...", przeraża mnie trochę gramatyka opisowa, ale jakoś to przeżyję.

   W zeszłym tygodniu był KONCERT! <3 tak długo oczekiwany, było suuuper D: mega moc, musiałam uważać, żeby nie wciągnęli mnie w pogo :P w tym momencie muszę wrócić do nadziei z poprzedniego postu... trochę zagasła... nie takie były moje wyobrażenia...ale widocznie ma to jakiś dalszy sens lecz teraz tego nie rozumiem... i zostałam "przymuszona" do przyjścia do duszpasterstwa i nie miałam wyjścia :P

   Pojechałam we wtorek, oczywiście nie obyło się bez przygód, uciekły mi wszystkie możliwe tramwaje i ponad pół trasy musiałam pokonać pieszo... przez co spóźniłam się na Eucharystię, ale i tak była wspaniała. Po Mszy było spotkanie ogólnoduszpasterskie, takie by się zapoznać, dowiedzieć o co chodzi... nikogo tam nie znałam, ale zostałam przyjęta bardzo ciepło, poczułam się jak na oazie, poznałam nowych, wspaniałych ludzi, którzy zachęcali mnie do różnych grup a najbardziej do muzycznej (dlaczego nie wiem :P). I widziałam na żywo Baranka Bialego :P. A w środę była Msza na rozpoczęcie roku akademickiego w kościele na Piasku. Uroczysta, z kardynałem, wszystko pięknie, tylko przykro, że przyszło tak mało młodzieży.

   Jutro jadę no Zielonej Góry na kongres Nowej Ewangelizacji, na pewno będzie to wartościowy czas, taki dobry początek Roku Wiary :)



ps relacja z łóżka obok, ściany obok i kuchni czyli mieszkania innym razem :P



niedziela, 23 września 2012

Dzieci

Dzisiaj napiszę trochę inaczej, a właściwie to dwuczęściowo.

Jestem od piątku oczarowana modlitwą dzieci. W piątek przed Mszą, przed ołtarzem uklękła mała dziewczynka, zrobiła Znak Krzyża i zaczęła modlić się modlitwą "Aniele Boży" tyle, ile pamiętała, potem uczyniła Znak Krzyża i odeszła. To było takie piękne, przez cały czas modlitwy była taka uśmiechnięta :). A w sobotę z Igą prowadziłam Dzieci Boże (jaki stres :P) i spytałyśmy je, jaki jest Pan Bóg, a one, bez zastanowienia powiedziały, że jest dobry i kochający. Chyba powinniśmy uczyć się od dzieci takiej spontaniczności i innego patrzenia na świat.

______________________________________________________________________

Jedna wielka niewiadoma... jeden egzamin, drugi, trzeci...
a potem czeka mnie wielkie sprzątanie i belgijski na Rynku wrocławskim <3
i co by się nie zgubić w tym wielkim mieście...
i nadzieja na wspólny koncert... może się uda...
póki co żyję marzeniami... boję się uczynić pierwszy krok, nie umiem...